Horror in de Amazone

Om naar Coca te reizen was echt een onwijs goed idee.. Niet dus. We kwamen daar aan en het was een heel klein dorpje gelegen aan de Napo rivier. Deze rivier gaat dwars door de Amazone richting Brazilië. De mensen konden totaal geen Engels en zo makkelijk was het niet om een tour te vinden die ons meenam de Amazone in. Wat we wel hadden verwacht, aangezien Coca aan de rand ligt van het park Yasuni. Uiteindelijk hadden we wat gevonden. We kregen alleen door de telefoon in gebrekkig Engels wat informatie door en we vonden het best wel prijzig. We twijfelden. Uiteindelijk hebben we in de Lonely Planet een touroperator opgezocht in Quito en deze gebeld. De man aan de telefoon was enthousiast, kon goed Engels en het was ook nog eens goedkoper. We hebben daarom dinsdagmorgen om 07:00 de bus terug genomen naar Quito. Balen, want om naar Coca te reizen was dus eigenlijk een verloren dag. De terugreis was wel heel mooi! Overal waar je keek, zo ver je kon kijken, was er bos. Waar je ook keek, het was groen.

In Quito zaten we in een super leuk hostel met hierbij ook een touroperator. Binnen een half uur was het geregeld en woensdagavond zouden we voor vier dagen en drie nachten naar de Amazone vertrekken. Nouuuuu dat ging wat worden hoor. De Amazone staat gelijk aan heel veel beesten en ik ben hiervoor als de dood. In de buurt van een spin kom ik niet, net zoals heel veel andere enge beesten. Wij hadden geen zaklamp en de vrouw die het voor ons regelde zei dat we dit echt nodig hadden. Als je 's nachts op pad gaat moet je namelijk goed kijken waar je je handen laat. Niet dat je zomaar per ongeluk een of andere slang vastpakt die je in eerste instantie aanziet voor een tak. Daar werd direct een missie van gemaakt; zaklamp vinden!! Al moeten we hiervoor heel Quito door, we vinden een zaklamp.

Omdat we pas woensdagavond vertrokken met de nachtbus, hadden we nog een hele dag in Quito. We zijn woensdag overdag met een groepje uit het hostel naar een museum geweest. Dit museum ligt precies op de evenaar. De evenaar loopt namelijk dwars door Quito heen. Vanuit de taxi hadden we schitterend uitzicht op de vulkaan Cotopaxi. Vorige week konden we deze vulkaan niet zien vanwege de bewolking. Woensdag was het echt heel mooi helder en zagen we heel goed de besneeuwde top. Super mooi! 's Avonds zagen we heel gaaf vanuit de rooftop bar van ons hostel een vulkaanuitbarsting van een vulkaan in de buurt. Het lava spoot niet de lucht in, maar je zag het wel heel duidelijk naar beneden lopen. Heel gaaf!

Woensdagavond om 23:20 werden we opgehaald door de nachtbus die ons bracht naar het dorpje Lago Agrio. Natuurlijk besloot mijn lichaam op dat moment ziek te worden en voelde ik me totaal niet lekker. Gelukkig hebben we voor een heel weeshuis aan medicijnen bij ons, die snel hun werk deden. We hadden er in ieder geval zin in! Onze zaklampen lagen al startklaar in onze rugzakken. Tommie had niet zo een goede eerste ervaring met de nachtbus. Hij had geen oog dicht gedaan.

Eenmaal 's morgens aangekomen begonnen we alweer goed. Tommie en ik stonden vrolijk een bus uit te zwaaien waar we blijkbaar ook zelf in hoorden te zitten. Kwamen we natuurlijk een half uur later pas achter. Werd allemaal relax opgelost gelukkig en nog een half uur later zaten we in de goede bus op weg naar Amazone.

Met kano's vaarden we dieper die jungle in op weg naar onze logde. Prachtig tussen het dichtbegroeide bos door. De loge waar we sliepen lag aan de rand van de rivier, stond op palen en was omringt door bos. Er hingen hangmatten om in te chillen en geen WiFi. Best lekker om eventjes helemaal weg te zijn. Al snel ontdekten we dat we een buurman hadden, echt een hele grote spin.. Dit begon goed. Gelukkig hingen er klamboes over onze bedden heen, dus 's nachts konden we rustig slapen. Daarnaast vonden we in het water een baby kaaiman.
Aan het einde van de middag zijn we met de kano naar een lagoon gevaren om te zwemmen, te kijken naar de zonsondergang en om beesten te spotten. Ik ben dus bang om te zwemmen in water waar ik niet doorheen kan kijken. Dat was dit water. De gids vertelde voordat we gingen zwemmen dat er piranha's rond zwommen en onderweg zagen we een vis van bijna twee meter.. De piranha's bijten niet, alleen als je heel erg bloed. Nou oké.. Tommie lag al heel snel in het water en die riep dat het lekker was. Ik ben er ook in gesprongen. Één minuut, voor de foto.

Toen we naar bed gingen begon "horror part I". Oh mijn god. In ons kamertje liepen veel te veel kakkerlakken! We hadden geen elektriciteit en we hadden enkel de lichten van onze zaklampen. Het naar bed gaan was dus echt een missie. Ze zaten overal waar je niet wilde dat ze liepen. Op de tweede nacht pakte ik bijvoorbeeld de tandpasta voor Tommie en wilde die aan hem geven. Tommie zei: 'Anouk...'. Dat was genoeg om die tandpasta op de grond te gooien en te gillen. Zat dat beest dus aan de andere kant van de tandpasta.. En uitgerekend op de laatste avond zag ik, klamboe of niet, een kakkerlak over mijn bed lopen. Aaaaaaaahhhh!! Weer was hier een heldenrol voor Tommie weggelegd die mijn bed moest inspecteren op die beesten en telkens als eerste de kamer in moest gaan. Eenmaal in bed stopte ik die klamboe onder het matras en konden er geen beesten over me heenlopen. Althans, dat had ik mezelf wijsgemaakt.

Vrijdagochtend gingen we 4 uurtjes hiken door het bos. We hadden een super leuke groep (6 totaal) en een leuke gids die ons heel erg veel vertelde over het leven in de Amazone. Hij was er zelf ook opgegroeid. Gelukkig zaten er in de groep twee Engelse vrouwen die met mij ook af en toe de jungle bij elkaar schreeuwde om een of andere insect. Met de hike begon "horror part II". Lopen in de jungle.. Ik was als de dood dat ik vlak naast me opeens een tarantula zou zien of een ander veel te eng beest. We waren nog niet uitgestapt of de gids vertelde dat er in een boom voor ons een nest zat van deze spin. Fijn! De tocht viel mee. We liepen gewoon op een pad dat daar goddank liep. Onderweg vertelde de gids veel interessante dingen over de dieren en bomen in de Amazone. Ook zagen we veel insecten, vogels en kleine dieren. Gaaf om eens middenin zo een bos te staan, omringt door ontelbare bomen.

Voor het avondprogramma ben ik bijna de hele dag zenuwachtig geweest. We gingen eerst op zoek naar de pink dolphins en daarna zouden we een nachtwandeling maken door de Amazone. 's Nachts komen de Anaconda's, Tarantula's en schorpioenen tevoorschijn. Pure HORROR. Eenmaal donker werden we gedropt in het bos, zonder pad. Die zaklampen die we hadden gekocht waren niet wat het leek, want ze gaven amper licht. Het was pikkedonker. Ik was als de dood en Tommie lachte zich kapot. Je zult natuurlijk net zien dat ik weer in zo een mega web loop! Één uur lang heb ik doodsangsten uitgestaan. Ik kan nog steeds niet zeggen dat ik het leuk vond, maar achteraf viel het heel erg mee. Phieuw..

Zaterdag was heel leuk! We zijn op bezoek geweest bij een inheemse bevolking die leeft midden in de Amazone. Echt onherstelbaar hoe die mensen daar leven. De bevolking leeft enkel van het regenwoud. Ik kan me daar zo niets bij voorstellen en zo interessant om zo dorpje te bezoeken. Tommie was halverwege het bezoekje niet goed geworden. Combinatie van extreme hitte, honger en een veel te grote slok van een of ander alcoholgoedje wat ze ons gaven om te proeven. Gelukkig ging dat beter toen die in een van de houten hutjes kon liggen. De shaman van het dorp heeft ons ook heel even toegesproken. Heel indrukwekkend hoe zo'n iemand eruit ziet en te luisteren naar wat zijn opvattingen zijn over genezingsmethoden.
's Avonds sloten we gezellig als groep af met rum en een kaartspel. De achterliggende gedachte hierbij was vooral onszelf verdoven zodat we minder last hadden van de kakkerlakken, spinnen, mieren, kikkers en vleermuizen in onze kamers.

Zondag na het ontbijt zat het erop. Ik heb doodsangsten uitgestaan, maar ik had het ook niet willen missen. Heel gaaf om echt eens een paar dagen midden in de Amazone te zijn, wilde dieren en vogels te spotten en te leren over het leven daar. Stiekem waren we ook wel opgelucht dat we wisten dat we die avond konden gaan slapen met de wetenschap dat er geen enge beesten over je heen konden lopen. Maar we hebben wel ontzettend gelachen!

Maandagochtend om 05:20 vliegen we naar Medellin in Colombia. We hebben heel veel zin om naar Colombia te gaan. Al veel mensen hebben we gesproken over dit land en niets anders dan positieve verhalen. We zijn heel erg nieuwsgierig!

Liefs, Tommie en Anouk